كميته ورزش نيروگاه كرمان- واحد بانوان: سپتامبر 2009

۱۳۸۸ مهر ۸, چهارشنبه

به اطلاع ثبت نام كنندگان در رشته شنا ميرساند قرارداد شنا در حال تهيه است و كلاسهاي آموزشي و آزاد شنا به زودي آغاز خواهد شد.
لازم به توضيح است تاخير ايجاد شده به دليل تعميرات در استخر هتل پارس ميباشد.
در هر صورت از كليه عزيزان به خاطر اين تاخير پوزش ميخواهيم

۱۳۸۸ شهریور ۲۱, شنبه

اطلاعيه شماره8/88
با توجه به نزديك شدن به پايان ثبت نام كلاسهاي شنا به اطلاع همكاران محترم ميرساند عدم ثبت نام به منزله انصراف بوده و تا پايان سال امكان استفاده از استخر وجود ندارد.
لذا از همكاران محترم دعوت ميشود جهت ثبت نام در كلاس آموزشي(ويژه شركت كنندگاني كه دوره مقدماتي را گذرانده اند)و دوره سانس آزاد (جهت عموم بانوان آزاد است)حداكثر تا تاريخ 25/6/88 همراه با مدارك ذيل به كميته ورزش مراجعه نمايند.
لازم به توضيح است سانس آزاد در صورت رسيدن به حد نصاب تشكيل خواهد شد.
مدارك لازم:
1-1قطعه عكس
2- 1عدد كپي شناسنامه

مناجات

گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از دغدغه دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم، آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی، که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی، من همچون عاشقی که به معشوق خویش مینگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم. ***
گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آیدعروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان، چرا که تنها اینگونه می شود تاهمیشه شاد بود .***
گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمی رسی، تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید***
گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟ گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، پناهت دادم تا صدایم کنی،چیزی نگفتی، بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی، می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی. آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی***
گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت میدادم***
گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت .