كميته ورزش نيروگاه كرمان- واحد بانوان: دوره جديد آموزش شنا

۱۳۸۸ مرداد ۲۱, چهارشنبه

دوره جديد آموزش شنا

با توجه به مساعدت مديريت محترم عامل شركت جناب آقاي مهندس تيرافكن اقدامات لازم جهت برگزاري دوره پيشرفته شناي بانوان در حال انجام ميباشد.اطلاعيه هاي مربوط به اين دوره به زودي در برد كميته ورزش و همچنين وبلاگ كميته ورزش به اطلاع همكاران محترم خواهد رسيد.همچنين لازم است از حمايتهاي جناب آقاي مهندس تيرافكن قدرداني و تشكر گردد.

۴ نظر:

ناشناس۲۱ مرداد ۱۳۸۸ ساعت ۲۰:۲۱
دوره آموزشی عالی بود از تلاش سرکار خانم مثنوی برای برگزاری دوره ها ممنونم
پاسخحذف
پاسخ‌ها
ناشناس۳ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۹:۴۵
بدينوسيله ازطرف خودم وهمسرم ازپيگيري بي شائبه خانم مثنوي پور درجهت تشكيل دوره پيشرفته شناي بانوان تقديروتشكر مينمايم.
ضمناازبزرگواري جناب اقاي مهندس تيرافكن نسبت به رفاه حال خانواده پرسنل نيز صميمانه قدرداني مينماييم. ومن الله توفيق
پاسخحذف
پاسخ‌ها
ناشناس۳ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۱۴:۱۳
دوره آموزشی عالی بود از زحمات خانم مثنوی و مدیر عامل محترم شرکت سپاسگذاریم. یک نکته فقط برای همه مبهم می باشد که امتیازات کسب شده چگونه حساب شده؟ چون خیلی واقعی به نظر نمی رسند
پاسخحذف
پاسخ‌ها
كميته ورزش۴ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۸:۵۳
با سلام و تشکر از لطف همه دوستان.در خصوص نحوه امتیازدهی باید عرض کنم نتایج براساس تستهای انجام شده و طبق اعلام مربیان بوده است.ولی هر یک از دوستان میتواند سوالات مربوط به امتیازات را در پس از شروع دوره جدید با مربیان مطرح نماید.در هر صورت از تلاش و پیگیری کلیه دوستان سپاسگزارم.
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

مناجات

گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از دغدغه دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم، آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی، که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی، من همچون عاشقی که به معشوق خویش مینگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم. ***
گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آیدعروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان، چرا که تنها اینگونه می شود تاهمیشه شاد بود .***
گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمی رسی، تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید***
گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟ گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، پناهت دادم تا صدایم کنی،چیزی نگفتی، بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی، می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی. آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی***
گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت میدادم***
گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت .