كميته ورزش نيروگاه كرمان- واحد بانوان: معرفي نفرات تيم شنا

۱۳۸۹ آذر ۱۶, سه‌شنبه

معرفي نفرات تيم شنا

نتايج تست شناي شركت كنندگان در دوره شناي تكميلي كه روزهاي يكشنبه و سه شنبه درمحل استخر المپيك برگزار ميشد به شرح ذيل اعلام ميگردد.لازم به توضيح است اسامي به صورت گروهي اعلام شده و امتياز نهايي نفرات هر گروه نزديك به هم است.

گروه اول:(نفرات اصلي تيم شنا)

خانمها محمدي افشار، كريم زاده ، رستمي ، هروي ، علم دوست ، نيك ورز ، مولايي ، عسكري ، سلجوقي

گروه دوم:(نفرات ذخيره)

خانمها حسن شاهي ، ميرحبيبي ، هجيني ، كارگر

گروه سوم:

خانمها رضايي ، نمازيان ، دهقان

گروه چهارم:

خانمها ثمره ، جنتي فر ، شجاعي ، خواجه حسني

توضيحات :

گروه اول بايستي به طور مرتب در تمرينات تيم شركت نمايند . گروه دوم نيز بايد در تمرينات تيم شركت نموده تا درصورت نياز آمادگي لازم را داشته باشند.اعضاء گروه اول و دوم در صورت عدم تمايل به ادامه اين رشته ورزشي ميتوانند قبل از شروع دوره انصراف دهند.اعضاء گروه سوم و چهارم در صورت تمايل فقط ميتوانند در 3 جلسه اول تمرينات تيم شركت نموده تا درصورت تغيير در وضعيت شنا و آمادگي جسماني شان و صعود به گروه بالاتر امكان شركت در تمرينات تيم را داشته باشند ودر صورت عدم كسب امتياز لازم از ادامه حضور در تمرينات باز خواهند ماند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

مناجات

گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از دغدغه دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم، آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی، که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی، من همچون عاشقی که به معشوق خویش مینگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم. ***
گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آیدعروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان، چرا که تنها اینگونه می شود تاهمیشه شاد بود .***
گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمی رسی، تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید***
گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟ گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، پناهت دادم تا صدایم کنی،چیزی نگفتی، بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی، می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی. آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی***
گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت میدادم***
گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت .